Hallo Vlaanderen,
hier ben ik weer!
drukke dagen, veel beleefd, veel plezier gehad!
Woensdag was een drukke dag op het werk, Mardeya en Andrew die nu G1 -the front- doen, waren allebei postcall, onze intern moest vanalles regelen voor de baby's op de materniteit, dus bleven Salah en ik alleen over. Ik was blij toen ik de persoon die van wacht was, zag om 16u!
's Avonds zijn we naar Ajax Cape Town gaan kijken! Zelfde eigenaar als Ajax Amsterdam (zoals ze de "gewone" Ajax hier noemen), zelfde shirts, alleen een ander niveau :-).
De eerste time was gewoon saai, de tweede time was al interessanter. Ajax CT domineerde de tweede helft, maar de Bidvest Wits slaagden erin om twee keer totaal onverwacht te scoren en zo eindigde het dus 0-2.
Het stadium (green point stadium, prachtig stadium!) was maar voor 5% gevuld, maar die weinige toeschouwers zorgden wel voor voldoende ambiance en lawaai! Vuvuzela's, djembés en veel geroep :-).
Gé en ik voor het stadium:
Nadien zijn we nog iets gaan drinken in een caféetje in de buurt, alwaar ik een mailtje te lezen kreeg, dat mijn artikel over Binnenlandse adoptie in Vlaanderen, mits aanpassingen, aanvaard is voor publicatie, wopla! Driewerf hoera :-).
Donderdag was wederom een drukke dag op het werk, het was dag van de assistent, dus de assistenten zijn 's namiddags gaan mini-golf spelen en dan ergens gaan eten. Ik was van wacht, dus ik had eerst al een handover om 13u en dan opnieuw om 16u. Bovendien was ik afgelopen week ook second caesar bleep, dus heb ik dan tot 16u mee in het verloskwartier geholpen... Mijn wacht zelf was rustig, wel veel telefoons gekregen.
Zoals bijvoorbeeld een doorverwijzing voor een stabiel kind naar kinderneurologie om 6u30 's morgens, asjeblieft zeg! wat is dat nu voor een uur om door te verwijzen en daarvoor iemand van wacht voor algemene pediatrie te bellen...
Dit is ook een patiëntje dat ik tijdens mijn wacht gezien heb:
Een meisje van 1 jaar, met een gemiste biliaire atresie... Ze heeft vorige maand een palliatieve operatie gehad. Enorme ascites... verschrikkelijke waisting (zie die armen... die huid...), ze weegt nu 7.8 kg, en ik vermoed dat de helft van dat gewicht ongeveer ascites moet zijn...
Nog een indrukwekkende foto van een van onze patiëntjes op neonato (die verrassend veel op vis trekt die we vorige week in two ocean's acquarium gezien hebben, maar waar ik spijtig genoeg geen foto van heb):
Vrijdagvoormiddag is het madammetje mijn "scrubs" komen brengen! Alle assistenten die hier van wacht zijn, dragen hun persoonlijke "scrubs" en ik heb er mij ook laten maken :-).
Kijk ne keer hoe mooi! (Mijn naam is erin geborduurd)
Na mijn postcall middagdutje heb ik met Liesbeth en Oli afgesproken aan green point, samen zijn we naar Signal hill gegaan waar we hadden afgesproken met "de rest van de bende".
Zoals uit de foto's wel blijkt, behoorlijk frisjes en ook weinig zonsondergang, maar desalniettemin een geslaagde avond! Met ondersteuning van een groot constantia wijntje en een darling cellars shiraz (allebei 4 sterren).
Oli, Liesbeth en ik:
8 koudkleumen (kamieltje verstopt achter de boomstronk) in Zuid-Afrika...
Nadien zijn we gaan pizza eten bij Bacini's: Een lekkere en iets warmere afsluiter van een geslaagde avond! Een superfijn weerzien met Liesbeth en Oli!
De betere foto: papa en zoon samen aan de fles:
Gisterenmorgen vroeg uit de veren want ik wou terug naar Hermanus! Toen ik de vorige keer daar was, had ik uiteraard de southern right whale van heel dichtbij op de boot gezien, maar vanuit Hermanus zelf, alleen in de verte een paar walvissen... Na Bruno en Catherine en Billy en Gé hun verhalen van de springende walvissen, moest ik toch echt terug!
En kijk, doel bereikt! Wauw! Zalig om die walvissen te zien springen, hun staart te zien zwieren, ongelooflijk!
(Al is het wel niet makkelijk om het springen met de camera vast te leggen!)
Veel whalespotters... (terwijl ik daar rustig op een clif zat en veel beter de walvissen kon zien ;-) )
In de namiddag teruggereden en hier mijn 8 km gaan lopen. Het ging wat moeizamer, de calorieën van de vorige dagen zullen er nog aangeplakt hebben!
Gisterenavond is de kokkin in mij naar bovengekomen en heb ik pastasla gemaakt voor vandaag!
Deze morgen eerst Catherine gaan oppikken en Kamieltje zijn vaccin gegeven, gelukkig kon hij toch terug lachen naar mij nadat ik hem geprikt had!
Daarna zijn we met Sugar, een townshipgids, die uiteraard een moeilijke Xhosa naam heeft, maar Sugar genoemd mag worden, een townshiptour gaan doen. We zijn Catherine en ik (Bruno moest op Kamieltje babysitten en besloot zijn zoon deze namiddag dan maar mee te nemen naar Ajax Cape Town ;-)) en 4 vrienden van Billy en Gé.
De townshiptour was in Langa. Langa betekent zon en is de oudste, zwarte township van Kaapstad, gevestigd in 1923. Oorspronkelijk voornamelijk voor de Spaanse griep, om die ("uiteraard" verspreid door de zwarten) uit de stad te houden. In volle apartheid nadien mochten de zwarten wel werken in de stad, mits een pasje dat ze max 12u in blank gebied mochten komen, maar uiteraard niet in de stad wonen. Dus moesten ze een oplossing vinden zodanig dat het werkvolk niet in de stad woonde, maar wel bereikbaar... De capeflats waren geboren.
Gugulethu (betekent onze trots), ligt tegenover de luchthaven, en daar ligt Mzoli's waar we zijn gaan eten. Gugulethu en Nyanga (betekent maan) zijn opgericht in de jaren 50. Crossroads en Khayelitsha (uit Khayelitsha komen de meeste van mijn patiënten, betekent nieuwe huis) zijn de nieuwe townships.
Catherine en ik voor het informatiecentrum van Langa:
Eén kamer, met zo een 3 bedden in, elk bed is van 1 gezin... 20 rand per maand...
Schitterende tekst die ophing daar:
"Dear child, as long as you live in this house, you will follow the rules. When you have your own house, you can make your own rules. In this house we do not have a democracy. I did not campaign to be your parent. You did not vote for me. We are parent and child by the grace of God, and I accept that privilege and awesome responsibility. In accepting it I have an obligation to perform the role of a parent. I am not your pal.
Our ages are to different. We can share many things, but we are not pals. I am your parent. This is 100 times what a pal is. I am also your friend, but we are on entirely different levels. You will do in this house, as I say and while you may ask questions you may not question my authority. Please remember that whatever I ask you to do is motivated by love. This will be hard for you to understand until you have a child of your own. Until then, trust me."
Daarna zijn we doorgereden naar Mzoli's meat. Couleur locale... en die "meat" is behoorlijk letterlijk te nemen... dat is ook het enige dat ge daar kunt kopen. Vandaar dat ik dus een pastaslaatje gemaakt had, Severine taboulé, Shauny grieks slaatje, iemand anders aardappelslaatje en we hadden allemaal onze drank mee. Het zit daar stampensvol, 100-en mensen binnen, dj's draaien muziek, iedereen danst en eet en drinkt en danst! Zien en gezien worden, freakshows enzo meer...
Chaos ten top, maar wel tof! En als we na 4u daar buiten kwamen, merkten we dat de locale bevolking met zijn honderden daarbuiten op straat hun eigen feest heeft.
Catherine zag dat het goed was, ik vond het wat minder boeiend ;-)
en nadat iedereen zijn vlees gekozen heeft, braaien maar (dat doen ze voor u):
Onder andere mee aan onze tafel: Thomas Van Der Plaetsen, Europees kampioen tienkamp, jawel! Op te volgen in Londen zou ik zo zeggen ;-). Zijn broer en coach Michael (Shauny haar vriend). De mama van Cedric Van Branteghem... (Ge moet uw contacten weten te vinden e ;-) ).
Op facebook heb ik ook een filmpje gezet van het dansen (maar een kort filmpje, de langere filmpjes nemen te veel geheugen in om op facebook te zetten), ook een filmpje van de voetbal en van de kerk te bewonderen daar!
Vanavond ben ik met Trevor en Thobani naar de mis gegaan. Thobani gaat vrijdag terug naar Durban en hij had mij uitgenodigd voor mee naar de kerk te gaan, zodanig dat ik toch "blessed" zou zijn voor hij terugging.
Wat een belevenis! Het eerste halfuur is meer een muziekoptreden, nog misschien het best te vergelijken met de preselecties van Eurosong ;-) (zowel qua muziekstijl als qua podiumgebeuren). 2 basgitaren, een drumstel, 4 zangers en zangeressen en een achtergrondkoor. Verlichting zoals bij een optreden, de zaal is donker.
De zaal zeg ik, want een kerk is het eigenlijk niet. Het is meer te vergelijken met de minnepoort in Leuven, of de polyzaal in de Borre. Iedereen staat recht, klapt in zijn handen, danst of springt. Verschillende mensen met hun handen "ten hemel" en hun ogen toe en ondertussen meezingen.
Nadien wordt er live uitgezonden van ergens in Zuid-Afrika op schermen. Ik denk dat deze kerk, CRC heet ze, een soort van keten is. Deze keer was de pastoor in Bloemfontein, in de free state, en vandaar werd er dan in alle kerken van die keten uitgezonden. De zaal in Bloemfontein was dan eerder Brabanthal-achtig.
Er was een gastpastor, Reinhard, nen duitser die in Florida woonde. Die pastoors hier zijn totaaaaaal niet te vergelijken met in België. Ze zijn nog maar een beetje grijs en nog niet seniel, ze dragen hun gewone kleren en heb wat pepers in hun gat! Niet Bart Peeters-pepers, maar toch! Waar ge in België van elke zin die de pastoor zegt meer en meer in slaap valt, zult ge hier door iedere zin die de pastor zegt opnieuw wakker geschud worden. Zijn manier van denken deed mij denken aan de politieke rally's die ze in USA houden, in aanloop van de verkiezingen, inclusief met vuisten naar het publiek tonen.
Ook het "publiek" is gemiddeld 30 jaar en hip, sportief, klassiek, alles door mekaar.
Er namen verschillende mensen ook notities van de preek.
Op een bepaald moment zij Reinhard: If you don't like my preaching, I like it myself!
De mensen (zowel in Bloemfontein op de schermen als bij ons in de zaal) lachen, applaudiseren, juichen, roepen luid bevestigend "Yes" of "Amen". De pastor (want is niet echt te vergelijken met onze pastoor) zegt ook om de 3 zinnen Amen of Halleluja!
Tijdens de muziek in het begin:
Vwala se, dat was het verslag voor deze keer, weer een druk weekend achter de rug met veel ervaringen!
Om af te sluiten heb ik nog een foto die Mette, de Nederlandse stagiair die hier in augustus stond, die mee de Tafelberg beklommen had, mij heeft doorgestuurd.
En mijn actiefoto's genomen tijdens de gun run (in de tijd dat ik nog 5 km liep ;-) ).
En kijk eens, ongeveer 500 m voor de finish, we kunnen nog lachen :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten