I did it my way! Bye, bye SA...

en toen was plots alles de laatste keer... maandag laatste wacht, laatste keer dit, laatste keer dat en daarnet: het laatste avondmaal...

Maar we zullen beginnen bij het begin: maandag laatste wacht... Mijn wacht op zich ('s nachts dan) viel wel mee... maar de dag die eraan vooraf ging... jongens toch! Het is precies altijd zo super hectisch als ge terug komt uit vakantie...
We waren gewoon aan het toeren, toen ik plots opgeroepen werd (we krijgen onze "bleeps" op onze gsm als een sms en dat moet ge naar dat nummer bellen). Het was het nummer van de centrale en er stond URGEND bij (ja inderdaad, met een D)... Ik bel naar de centrale, die man helemaal over zijn toeren dat we direct moesten gaan en dat hij maar niemand vastkreeg en ... ingehaakt! Fijn zo dat ge direct moet gaan, als ze u niet vertellen waar ge naar toe moet gaan!
Uiteindelijk (na 4 telefoontjes!!!) naar de centrale, kwamen we erachter dat het op de 6e verdieping was, op de raadpleging. Megan en ik zijn dan beginnen lopen naar het zesde, ondertussen heb ik onze intern gebeld dat hij met al het materiaal moest afkomen (ik wist nog niet wat, of waar).
Terwijl we liepen, wees iedereen die we passeerden in welke richting we moesten gaan.
Komen we daar uiteindelijk aan, bleek het op de raadpleging orthopedie te zijn!
Als er nu ergens is, waar ge geen reanimatie van een baby wilt, is het wel op de raadpleging orthopedie! (of misschien is dermato of oftalmo wel nog erger...).
Ere wie ere toekomt, ik was wel onder de indruk van de dokters daar (allemaal volwassen dokters), de orthopedist was mond op mond beademing aan het geven en de uroloog had een intra-osseuse lijn aangelegd (!).
Sterk!
Wij dan geholpen met de reanimatie (min of meer overgenomen dus), het ging om een babytje van een maand oud dat naar de raadpleging kwam omwille van klompvoetjes en dan in de gang gestopt was met ademen...
Tijdens de reanimatie merkten we al dat het kindje eruit zag alsof het een syndroom had, meer bepaald kenmerken van Edwards syndroom (trisomie 18).
Megan heeft het kind geïntubeerd, ondertussen probeerden we tevergeefs nog andere lijnen te bekomen en gaf ik hartmassage... De hartslag is nooit hoger dan 60 per min geweest en het merendeel van de tijd was er geen hartslag...
Na 45 min beslissen we dan van ermee te stoppen, ik luister opnieuw, is die hartslag opeens 120/min! (met een luid hartgeruis). Met het zwakke lichtje van de laryngoscoop hadden we op het eerste zicht wel geen pupilreflexen... Babytje dan toch naar intensieve verhuisd, waar ze daar 's namiddags gestorven is...

's Namiddags dan bij ons op G7, stuur ik om kwart voor 4 al mijn collega's naar huis, aangezien ik toch van wacht was... 5 min later komen ze mij roepen dat ze denken dat Pretty gestorven is... Pretty is een meisje van 14 maanden oud, die al 4 maanden bij ons op de afdeling ligt. Er was beslist om alle therapie te stoppen, dus het was wel te verwachten, maar toch... Zo een ongelooflijk dappere mama, wauw! Ik vond het verschrikkelijk dat ik dan tegen haar moest zeggen dat ik doormoest omdat de wachtoverdracht begon (ik had ze al gebeld dat ik later zou zijn)...

Tijdens mijn wacht kreeg ik dan te horen dat de jongen die ik 2 weken eerder had opgenomen met zijn congenitaal nefrotisch syndroom die toen al 3 dagen niet meer geplast had, ook zou sterven. Hij had 2 weken peritioneaal dialyse gekregen, maar nu peritonitis met heel resistente kiemen, die ze niet onder controle kregen. Er was beslist dat hij niet getransplanteerd zou worden (omwille van onderliggend syndroom) en niet voor hemodialyse was... Dus hebben ze maandag om 18u alles stopgezet... Aangezien hij nul komma nul plaste, krijgt hij over heel de dag 15 ml/kg van vocht en verder niks... Dinsdag is hij 4jaar geworden... Hij zal jammer genoeg niet veel ouder worden...

Gezien al deze drama's was het maar goed dat mijn wacht verder niet zo druk was!
Dinsdagmorgen kon ik dus wel wat opmontering gebruiken en dan zijn rustige momenten zoals deze goud waard: (Angeline, het meisje waar ik vorige week al van schreef dat ik ze heb leren lachen)

Dinsdagnamiddag heb ik een dutje gedaan en dan ben ik naar Dolphin tale in de cinema gaan kijken. Een film, gebaseerd op waargebeurd verhaal over een dolfijn die zijn staart verliest en die ze dan een prothese geven!
Nostalgisch free willy gevoel en na zo'n wacht, komen er dan al eens vochtige ogen bij te pas ;-).

's Avonds werd ik echter helemaal opgebeurd door 4 schatten van mensen!
We zijn in de Bombay Bicycle club gaan eten; We is: Jaques en ik en dan 3 collega's: Irma, Megan en Andrew, onder ons gevier (de collega's dan) hebben we samen in G7 gewerkt in december. (Irma, Megan en ik staan nu nog steeds in G7, of alle ja, stonden)
Schitterende avond. Goed gelachen.
Een topmoment was toen Irma zich uitrekte en daarbij per ongeluk de nek van de man achter haar "streek". Ze keek om om te kijken wat ze geraakt had en realiseerde zich dan dat ze een man (zo homo als ge u maar kunt voorstellen) zijn nek had gestreeld. Helemaal gegeneerd excuseerde ze zich bij die man en in het midden van haar zin slaagt ze plots helemaal om en zegt ze "But did you like it??". Hilarisch :-)

Onze serveerster was van Antwerpen! Tis toch ne kleine wereld e!

Irma, met haar favoriete boek: Women who kill :-)

 Ik en Andrew:

 Jaques en ik:

 Andrew:

 Megan:

 Jaques:

 Megan en Irma:

 Jaques in de aanval?

 :-)

 Het G7 dreamteam!

 Amaai ik ga hen missen!!!

 Jaques geeft een stoelendans!

Ik denk dat de foto's ook wel laten zien hoeveel plezier we gehad hebben :-).

Woensdag weer werkendag. Met 's namiddags de eerste woensdagnamiddag teaching van 2012. Amaai, supersaai, een slaappilleke is er niks tegen! Ondertussen was onze intern op de zaal gebleven... Als Megan en ik na de teaching gingen doorgaan, kregen we een sms van hem. Een van de patiëntjes was een weekje naar huis gegaan, nu terug opgenomen en had volgens onze intern: "a very bad case of scabies" en dat we toch best even konden komen kijken, hij zou ondertussen al bloednemen.
1. Ze had die huiduitslag al voordien
2. zo ernstig zal het wel niet zijn als het scabies is
3. bloednemen gaat u in dit geval niks bijleren
4. onze intern is nen dwaas! (hiermee weer maar eens bewezen).

Komen we boven op zaal, word ik tegengehouden door Silvia (een van de bazen), die mij zegt dat ze hem al bevestigd had dat het scabies was, dat ze hem ook al gezegd had hoe het te behandelen en dat ze nu dus helemaal niet snapt waarom wij moesten komen kijken... zucht.

Na het werk ben ik naar Buitenverwachting gegaan, een wijndomein in de Constantia vallei. Ik vond hun wijnen iets minder mijn ding, de Chardonnay was jammer genoeg uitverkocht dus die heb ik niet kunnen proeven. Een van hun 2 Sauvignon blancs (of is het sauvignons blanc?), de Buiten blanc, vond ik wel heel lekker.

's Avonds had ik afgesproken met Lizzie, Carl en William en zijn we in Den Anker gaan eten. Voor de laatste keer daar de huisgemaakte garnaalkroketten en de Jordan chardonnay... mmmm! het blijft een topper!

Carl en Lizzie:

 William en ik:

 Mama Lizzie met kleine William:

 en papa Carl:

Nadien in het terugwandelen naar mijn auto, kreeg ik "I love your smile" te horen :-) en half huppelend ging ik verder naar mijn auto :-).

Donderdag voorlaatste werkdag en 's namiddag weer naar St Josephs geweest, waar ik 2 weken geleden ook al was. Soort opvangtehuis/verzorgingstehuis voor kinderen met medische problemen.

's Avonds heb ik een rustig avondje gehouden, gekookt en naar de dvd van Trevor Noah gekeken. (Dat is de standup comedian die ik vorige week in een van onze hostels heb leren kennen, de dvd, den Trevor jammer genoeg niet zelf!).

Vrijdag laatste werkdag :-(. En dus foto-tijd voor de patiëntjes en de collega'tjes!
's Morgens om 8u was het nieuwjaarsreceptie (zeer vreemd om dat om 8u 's morgens te hebben!). In de voormiddag een afsluitend evaluatiegesprek met prof Kruger, in de namiddag teaching en nadien een afscheidsdrink, waarbij ik met Belgische chocolade, Pringles en TUC's getrakteerd heb :-).

Mijn 2 favoriete patiëntjes waren ook op hun schattigst vrijdag.
Angeline, mijn lieveke, lacht nu iedere keer als ik tegen haar babbel. Als Megan tegen haar babbelt in het Engels, lacht ze niet :-). Máár als Megan probeert Vlaams te babbelen (zij spreekt niet echt Afrikaans), dan lacht Angeline wel :-) en ik ook want het is zéér grappig :-D.

Ons Angeline ze :

 Megan met een ander schatje: (die van de very bad case of scabies...)

 Megan had appelcake voor mij gemaakt! (voor het eerst in haar leven!) en overheerlijke brownies!

 Diene linkse op de foto is mijn andere kapoen!

 Nog een patientje (maar houd ze goed in de gaten, want deugniet! Volgens mij wordt die crimineel later :-) en met deze lach zou ze er nog mee wegkomen ook!)

 Hier is mijne kapoen weer :-)

 en ons Angeline blijft lachen :-)

 Nu de collega'tjes! Yolandi en ik:

 Melissa en Thandi:

 Megan en Melissa:

 Thandi en ik:

Ayanda was net helemaal afgekickt van Pringles... ik vermoed dat ik haar verslaving weer heb aangewakkerd ;-)

 MJ

 en dan het afscheid van Megan!
De meest fantastische collega!

 but we'll meet again!

Had ik al verteld dat Megan en ik een paar weken geleden wedstrijdje gedaan hadden? We hadden een patiëntje Ngquleka. (met de klik van de Xhosa taal uit te spreken). We hebben elk om ter best de naam uitgesproken en dan moest de mama zeggen wie het het best uitsprak :-). Megan heeft gewonnen :-(... maar ik was verdienstelijk tweede!

Vrijdagavond ben ik naar Stef Bos in het Fugard theater hier in Kaapstad geweest. Zoals steeds vroeg ik mij af of de Karl er ook niet zou zijn ;-) of Tom Lanoye (woont ook in Kaapstad) die had ik er ook nog verwacht. Geen van beiden waren daar (of toch niet dat ik gezien heb...)
Maar wie ik zeker niet verwacht had en wie er wel waren: Reggi Pinxten, Elke Vanelderen, Katleen (ex-K3) en partner en Niels William en partner! oplake!

De show was subliem! Ik vond hem in Belgie al goed live (en nee Tine, deze keer niet moeten niezen!), maar nu was het meer een combinatie zingen en standupcomedian! (in het Afrikaans)
De zaal was uitverkocht en iedereen was dolenthousiast!
Hij stond vorig jaar ook in de top 10 beste performances!

 Reggi en Elke (toch beetje een plakkoppel hoor...)

 Kijk ne keer hier!

Voor de liefhebbers, hier twee gedichtjes van hem in het Afrikaans uit zijn boek Stillewe die ik vrijdag gekocht heb:

Waarom nie

Aan die einde
Kan sê
Ek weet dit nie
Met die vrede
om dit te weet

nr 2:

Ek is

'n geskilderde landskap
Wat nie beweeg nie

Maar met bome wat wil waai
Wolke wat verby wil gaan
En blare
Wat wil val

Ek is 'n ingehoue asem
Ek blaas myself nie uit nie
Jy weet nooit
Dit sou die laaste kon wees

Ek is 'n verhaal
Wat homself nie vertel
Angs vir 'n einde
En daarom nooit 'n begin
Net miskien
'n eerste sin

Ek is
Twee oë
Twee hande
Ek kan saamgaan
En teëpraat
Maar ek is 'n landskap
Wat nie kan beweeg nie
Hemele van Vermeer bo Delft
Blomme van olieverf


Stillewe


Verder heeft de Stef mij na de voorstelling ook verteld dat hij en zijn vrouw hun zoontje (nu 1.5 jaar) zonder luiers groot brengen! Dus iedere keer als ze een bepaalde gelaatsuitdrukking zien, houden ze hem boven de wasbak of de wc... blijkbaar doen ze dat dus niet alleen in China...

Gisteren, zaterdag, weer op stap. In de vroegte naar Robertson vertrokken, waar ik eerst ben gaan wijnproeven bij De wetshof (de wijnen van de wet zijn bij Roland te koop, of gewoon in de Delhaize). De wetshof is van Danie De Wet, die de koning van de chardonnay wordt genoemd, dus daar moest ik, als koningin van de chardonnay toch gaan proeven! ;-)
Lekkerlekker! en een mooi domein ook!

's Morgens onderweg naar Robertson, de wolken tussen de bergen...

 De Wetshof:

Ik ben ook even bij Graham Beck gepasseerd (niet gaan proeven), bekend van de schuimwijnen! Mooi domein ook:

Om 12u had ik een wel heel speciale tasting geboekt bij Viljoensdrift... met een tochtje op de brede rivier...
Zalig ontspannend!

Eenmaal terug in Kaapstad ben ik samen met Billy en Gé begonnen aan de beklimming van Lion's head ofte Leeuwenkoppie. Het heeft 6 maanden geduurd, maar nu weet ik eindelijk waarom het zo heet.
Lion's head samen met Signal Hill, de combinatie lijkt -als een sfinx- op een leeuw. In het Afrikaans dus Leeuwekoppie en leeuwepoepie!

Den berg gezien voor we begonnen aan de beklimming!

 de twelve apostles:

 Leeuwekoppie van steeds dichter bij:

Door de zakkende zon werd de schaduw van Leeuwekoppie over Kaapstad steeds langer:

 Top bereikt!

Billy en ik op de top! (Gezien de zwangere buik en het klauterwerk was Gé een beetje lager op ons blijven wachten)

 

 Gé haar buikje groeit!

 Nadien lekkere pizza van Da Vinci's als beloning!

Deze morgen weer vroeg uit de veren (toch wakker...) en voor de laatste keer gaan cruisen langs de kustlijn! Bestemming; Saldanha en West Coast National Park. (wat ik in september ook al eens gedaan had)

Prachtig prachtig prachtig! hoeveel verschillende kleuren kunt ge in een zee (of zeelagune) hebben... (West Coast National Park is rond de lagune van Langebaan gelegen)

Ik vertrek richting Noorden en laat de Tafelberg achter mij:

 A room with a view:

 

Tijdens mijn lunch aasden de vogeltjes op mijn eten:

 Ze deden zich zelfs voor als tafelgezelschap!

Na mijn rit terug, kreeg ik de Tafelberg weer in het oog! My precious :-)

Er was daar ook een gospelkoortje opnames aan het maken, in de duinen, met zich op den berg! (kan slechter e...)

Deze namiddag ben ik hier al zaken beginnen sorteren en lichtjes beginnen pakken... genoeg om te beseffen dat het een hopeloze zaak is en ik morgen verder doe ;-).
Morgennamiddag stap ik dan op het vliegtuig terug richting België... And now the end is very near!
But I did it my way! en het waren 6 fantastische, geweldige, sublieme en prachtige maanden!

Het weer, de natuur, al die geweldige mensen die ik hier heb leren kennen (Belgen en Zuid-Afrikanen), de vriendelijkheid van de mensen, zelfs als ge mensen voorbij steekt met de auto, gaan ze opzij en is er interactie tussen de bestuurders om te bedanken! Het lekkere eten, de nog lekkerdere wijnen...
Goh, jullie moeten het gewoon allemaal zelf maar komen ervaren en aan mij tips vragen :-).

Als afsluiter, vanavond, mijn laatste avondmaal, met Billy en Gé sushi gaan eten bij Willoughby's aan the waterfront!

Tot snel, in levende lijve!

xx

(PS voor de geïnteresseerden, ik tik af op 86 tips van de Karl zijn 100 tips!)