Life goes on!

Hier zijn we weer!

Geen fotootjes deze keer, ik kan jullie niet iedere keer verwennen - en mijn internet overbelasten ;-) - maar wel een verslagje van oa wacht nr 2!

Hoe gaat het ondertussen in België trouwens? Ik weet dat Dieter papa geworden is van een prachtdochter! Waarvoor nogmaals proficiat!!
Maar verder? Hebben we al een regering? Hebben we nog eens slechte punten gekregen voor onze financiële status van die bureau's? Heeft Laurent zich nog eens misdragen? Hoe was marktrock? Gaat pukkelpop weer uitgeregend zijn? Ik ben benieuwd!!!

Blijkbaar kan niet iedereen reageren op mijn blog - heel vreemd - ik heb al geprobeerd om de instellingen aan te passen, en normaal zou iedereen iets moeten kunnen zeggen, maar lukt het toch niet steeds... Misschien kan Goele - een van mijn trouwe fans ;-) - advies geven, want zij heeft al een paar keer gereageerd!
Anders ben ik ook altijd via mijn gewone hotmail te bereiken! Mailtjes zijn meer dan welkom!

Mijn tweede wacht was heel wat drukker dan mijn eerste wacht... Ik vermoedde al zoiets omdat het maandag was, gewoonlijk toch drukker dan. Deze keer miste ik, in alle chaos, echt een "aanwezigheidsbeeld" of iets dergelijks... een nieuwe patient komt toe en iemand bekijkt dat dossier, gaat de patiënt zien en ge hebt totaal geen idee hoeveel patiënten er eigenlijk zijn, waarmee ze gekomen zijn en hoe ziek ze zijn...
Er zijn onderzoekslokalen, een priklokaal en dan een lokaal met 4 bedden in waar de meeste kinderen 's nachts zowiezo gezien worden en dan daarnaast zijn er 4 "opnamezalen" met 8 bedden.
's nachts gaat het wel, dan ben ik of alleen of met een intern (die 7e jaars).
Maar tot 20u s avonds zijn er 2 interns en een student intern (6e jaar) en 4e jaars studenten, die student intern en 4e jaars studenten moeten dan door mij of door de intern gesuperviseerd worden. Iedereen is ergens een patiënt aan het zien en dan kan je dus wel geloven dat je geen overzicht meer hebt...

Weer een kindje van deze keer 18 dagen oud met koorts, bronchiolitis-achtig beeld, HIV blootgesteld (tis te zeggen, mama is HIV positief, maar kindje is zo jong dat ze het nog niet weten, kindje krijgt dan bescherming om te vermijden dat het besmet zal worden).
Een kindje met Down met een bronchiolitisbeeld...
Geen overleden kinderen deze keer....
Wel een kindje van 8 weken oud dat elk moment kan sterven... Mama heeft tijdens de zwangerschap Rubella doorgemaakt (jaja er is wel degelijke een goede reden om u daarvoor te laten vaccineren) en daardoor heeft het kindje hersenafwijkingen, oogafwijkingen en een serieuze hartafwijkingen (een TAPVU, wat -als ik het mij goed herinner- volgens Gewillig "vuile smeerlapperij" is...)
Het kindje kwam binnen met -het is het seizoen- een luchtweginfectie en was heel heel erg kort van adem, normaal heeft hij maar een saturatie van 70-80% (een normaal mens heeft 100%, hij door zijn hartafwijkingen minder), op spoed zat hij bij momenten rond de 50-60%.
Hij is "Interventionl Level 1" wat in België overeenkomt met DNR 1 (of 3 ik haal die altijd door mekaar) - enkel comforttherapie. Het zag er naar uit alsof hij elk moment zou sterven...
Mama is heel erg jong, oma was er ook bij. Dan is heel de familie en een priester naar spoed afgekomen en hebben ze allemaal samen al zingend staan bidden rond hem. Nadien hebben mama en oma nog heel de nacht voor hem gezongen. Heel mooi en ontroerend om te zien...
De volgende dag is hij naar G10 (mijn afdeling) gekomen en daar zag ik hem terug.
Mama en oma vroegen mij -ironisch genoeg- of ik niet moe was, waar ik alle energie vandaan haalde (en ik vroeg mij omgekeerd hetzelfde af van hen), zo lief dat ze om mij bezorgd waren.
Dan vertelden ze mij dat alle afwijkingen tijdens de zwangerschap al gezien waren en dat haar een abortus was aangeraden, maar dat wouden ze niet. Nu zijn ze gewoon heel dankbaar voor alle tijd die ze met hem al gekregen hebben... Een mooi les in relativeringsvermogen!
Ondertussen doet hij het -gelukkig maar- vele beter.

Wat hebben we nog liggen op onze zaal... een boeleke van vandaag 14 dagen oud, waar we een metabole ziekte bij vermoeden... alsof dat dat nog niet erg genoeg is, hebben we vandaag ook het resultaat van de HIV test gekregen, het kindje is ook HIV positief...
Zuid-Afrika is niet voor niks wereldleider op vlak van HIV...

Ondertussen heb ik ook het resultaat van de autopsie van het meisje dat tijdens mijn eerste wacht overleden is, ze had een midgut volvulus... Daar heb ik dan in België een artikel over geschreven, om er hier mee geconfronteerd te worden!

Oh en voor de geïnteresseerden die jongen waar ik schrik had voor een hersentumor, heeft er gelukkig geen, wel meningitis.
Ondertussen is er vandaag een nieuwe patiënt toegekomen waar ik schrik heb voor een herstentumor/TBM...
Die had nu vanavond zijn CT scan.

Wat kan ik jullie verder nog vertellen over hoe het er in het ziekenhuis aan toe gaat...
Ik had al verteld over de Sisters en de Nurses (hoewel we ze allemaal met "Sister" aanspreken), ik kan ze nog steeds niet van mekaar onderscheiden... Er lijkt mij ook een zeker rangorde te bestaan, zoals in het leger... En net zoals in het leger hebben sommige verpleegkundigen op hun schouders epauletten met "streepjescodes" en sterren die hun rangorde aangeven (zo lijkt het mij toch), best wel grappig om te zien...
Er zijn hier ook geen vroeges of lates, maar alleen dag- en nachtshiften, dus telkens 12u...
De verpleegkundigen die alleen nachten doen, doen 4 nachten en 3 dagen niet werken, maar die nachten zijn niet noodzakelijk opeenvolgend, dus soms 2 nachten dan 1 dag thuis enzovoort... en dat het hele jaar door...
De vakbonden hier kunnen nog wat leren!

Verder hebben we hier geen internet in het ziekenhuis (wel toegang tot up-to-date op spoed), maar de meeste assistenten hebben een blackberry en checken zo alles op internet... De gsm's zijn hier trouwens het communicatiemiddel... Hebben we een afspraak met de prof of een lesmoment, krijgen we daar een sms voor. Soms krijg je gewoon een sms met bvb 5789 en dan moet je naar dat nummer in het ziekenhuis bellen, want draagbare telefoons of beepers hebben de meesten niet. Ook de bazen geven gewoon hun gsmnummer aan ons, als we een vraag hebben, kunnen we hen dan bellen.
Tijdens de wachten krijg ik het gsmnummer van de assistenten die boven voor alle zalen van wacht is, als ik iets wil overleggen, bel ik op zijn of haar gsmnummer, geeft ze mij dan het nummer door van een vast toestel bij haar in de buurt en bel ik daarop...
Het moet allemaal efficiënter kunnen, denk ik dan, maar ja "This is Africa" :-).

Ook bvb voor pc-banking hebt ge een gsm nodig, voor elke verricht die gebeurd, word ik via sms op de hoogte gebracht...

Als we in België soms klagen over het labo dat een uur na afname nog geen resultaat in de computer heeft staan van een patiënt... hier moet je het binnen de eerste 3u zowiezo niet verwachten en moet je van elke patiënt best checken of de stalen zijn toegekomen in het labo, want stalen die verloren gaan, zijn hier meer de regel dan de uitzondering...

Tenslotte zullen jullie al wel doorhebben dat vragen als "contact gehad met iemand met TB" of "blootgesteld aan HIV" hier standaard zijn. Andere standaardvragen zijn: Met hoeveel wonen jullie thuis? (13 mensen in 1 huishouden is niet abnormaal) Hoeveel slaapkamers zijn er? Is er stromend water? Is er electriciteit? Hebben jullie een inkomen?

Als de moeder HIV besmet is, is de vraag hoe? Vaak krijgen we te horen dat er prostitutie of amfetamineverslaving mee gepaard gaat... Dr Rabie één van de infectiologen zei vorige week dat ze meer sympathie had voor de prostituees. Hoe vreemd deze uitspraak ook mag klinken, begrijp ik haar wel... Dat is een overweging die de moeders maken om geld binnen te halen, in tegenstelling tot de amfetamine verslaafden (hier heb je KIT, een soort mengelmoes van zaken die eigenlijk neerkomt op vuile smeerlapperij die uw hersenen om zeep helpen en zeer verslavend is...)

Vandaag was het Academic Year Day, maar ik heb niks van de voordrachten kunnen zien... Onze toer heeft tot 13u30 geduurd en dan moest nog alles geregeld worden... Aangezien de werkdag hier eindigt om 16u blijft er dan niet veel tijd meer over... Ik ben wel benieuwd naar het antwoord van het kruiswoordraadsel! Er zijn, denk ik, maar 3 mensen die het hebben ingestuurd (waaronder ik)... of dus maar 3 mensen die zo stom waren om al hun tijd daarin te steken, dus wie weet heb ik de prijs wel gewonnen ;-) ...

Geen voordrachten voor mij hier vandaag, maar zowiezo is teaching hier erg belangrijk. Eerst zien we zelf de patiënten 's morgens. Dan komt de consultant om samen met ons alle patiënten te overlopen. De 3e en 4e jaars studenten zijn daar dan ook bij en worden voortdurend ondervraagd of mogen zelf zoveel vragen stellen als ze willen. En blijkbaar moeten die studenten ook lesjes krijgen ... Eergisteren kwam een van die studenten naar mij, blijkbaar heeft Dr Solomons hen gezegd dat ik hen maar een lesje over het klinisch onderzoek, de anamnese en het cardiovasculair stelsel moet geven... De stinkerd, hij zit wel mooi in Nederland nu, en aangezien hij het niet kan doen, kwam die studente mij vertellen, moest ik dat nu doen en wanneer het voor mij paste... Dus overmorgen van 14u tot 16u (no way dat ik de volle 2u ga les geven) en volgende week donderdag van 14u-16u kan ik "tutorial" gaan geven! Hip hoi!

Tenslotte om af te sluiten voor de Jane Austen liefhebbers nog een site die ik van Johan -jawel Johan Putseys, hij zal het graag lezen dat hij hier met naam en toenaam vermeld wordt ;-) - heb doorgekregen met allemaal Austen-quotes: http://www.stylist.co.uk/people/jane-austen-life-advice

Hier alvast enkele die wel van toepassing zijn over mijn afgelopen 2.5 week hier:

"Know your own happiness. Want for nothing but patience - or give it a more fascinating name: Call it hope."


"One cannot have too large a party."

"They are much to be pitied who have not been given a taste for nature early in life."